Het verzoek kwam om een mooi werk te maken voor de tuin. Iets wat buiten hangt en ook vanuit de woonkamer te zien is. Het liefst een paneel.
Het is een drieluik geworden met mediteraene kleuren. In het binnendeel op het middenpaneel zitten 2 geliefden aan tafel een drankje drinken. De buitenluiken kunnen open en dicht. Zo zie soms een zeegezicht van ver en soms lijkt het alsof ze op een terras zitten met de zee op de achtergrond. De wind bepaald hoe de luiken gaan staan.
Een logo is vaak een kunstwerk op zich. Er is zorgvuldig over nagedacht. De identiteit van de organisatie is er in terug te vinden. Het logo is heilig, daar mag je niet aan knoeien. Maar toch… Lees verder.
Ik kreeg de opdracht om het typische gevoel dat bij de overgang hoort met alle bijverschijnselen te verbeelden. In deze levensfase ervaren veel vrouwen grote verschillen in hun eigen lichaam. De hitte, de rillingen, zuchten en zweten. Niet meer weten waar je het zoeken moet en soms het liefst in je eigen cocon.
Afrikaanse vrouwen hebben iets bijzonders; ze dansen ritmisch op trommels of muziek of gewoon gezang. Ik was blij met het verzoek om juist dat energieke en de lol in een afbeelding te vatten op het doek.
Het zelfportret was een opdracht van de Academie: maak een beeld van was, waarin beweging zit. De vlieger beweegt ook letterlijk. Zo stond dit beeld een paar jaar op de kast bij ons te pronken, tot een vriend langskwam en mij vroeg om er een bronzen beeld van te maken. Nu heeft hij het de eerste versie gekocht en ik heb zelf een tweede versie laten maken.
