Ik kreeg de opdracht om het typische gevoel dat bij de overgang hoort met alle bijverschijnselen te verbeelden. In deze levensfase ervaren veel vrouwen grote verschillen in hun eigen lichaam. De hitte, de rillingen, zuchten en zweten. Niet meer weten waar je het zoeken moet en soms het liefst in je eigen cocon.
Ook hier is het verzoek van opa en oma die graag een foto van hun kleinkinderen aan de muur wilden. De foto die hier voor is gebruik is ook eentje van het dagelijkse ochtendritueel: de rugzakje staan klaar om naar school te gaan, gevuld met lekkere broodjes en fruit.
Het zelfportret was een opdracht van de Academie: maak een beeld van was, waarin beweging zit. De vlieger beweegt ook letterlijk. Zo stond dit beeld een paar jaar op de kast bij ons te pronken, tot een vriend langskwam en mij vroeg om er een bronzen beeld van te maken. Nu heeft hij het de eerste versie gekocht en ik heb zelf een tweede versie laten maken.
Het verzoek kwam om een mooi werk te maken voor de tuin. Iets wat buiten hangt en ook vanuit de woonkamer te zien is. Het liefst een paneel. Het is een drieluik geworden met mediteraene kleuren. In binnenstuk op het midden paneel zitten 2 geliefden aan tafel een drankje drinken. De buitenluiken kunnen open en dicht. Zo zie soms een zeegezicht van ver en soms lijkt het alsof ze op een terras zitten met de zee op de achtergrond. De wind bepaald hoe de luiken gaan staan.
Na het overlijden van mijn moeder wilde ik haar graag treffend vereeuwigen, als een ode aan het leven. Een vage oude foto van haar gaf mij inspiratie om haar prachtige jonge verschijning op het doek te krijgen met al haar energie en ook haar krachtige persoonlijkheid. Het schilderij hebben we gebruikt als afbeelding op een ansichtkaart om alle vrienden en familie te bedanken voor hun steun tijdens en na de crematie.
